سلام . اين را هم من بيش از بيست و چند سال پيش براي مادر سرودم :جشمان پرمهرش برويم خنده مي كرد / چون باز شد چشمم براي اولين بار / از شيره جانش به كامم آنقدَر ريخت / تا سينه ام از عشق او گرديد سرشار / ... . خدا مادران رفته را بيامرزد و به مادران مانده توفيق عنايت بفرمايد .

سلام سيد . اي آسمان آبي ! من قول مي دهم / اين بچه كرم روزي پروانه مي شود! . تو ، من را من نوعي حساب كن ! من ها حرفهايمان ديگر آن بي غل و غشي گذشته را ندارد . پاكيها از اطرافمان رخت بر بسته . بقول يكي از رفقاي شاعر لنگرودي : فقط سكوت نفسگير جاده مانده و من / دلي شكسته و پايي پياده مانده و من ! . يا علي