شین مثل شعور

بسم الله الرَحمن الرَحیم

ماه مهمانی خدا دارد آرام آرام بار و بلندیلش را جمع می‌کند و ... تا سال بعد کی مرده کی زنده !

نمی‌دانم از رفتنش گریه کنم یا خنده . بغض و اشک با دلهره و شادی ? شلم شوربایی را در دل آدم درست می‌کند که بیا و بپرس !

اگر اهلش باشیم خواهیم دانست چه حسرت عظیمی در رفتن این ماه عزیز نهفته جایی که امام سجاد ( علیه السلام ) در فراقش می‌گوید :

و همانا این ماه در نزد ما ستوده زیست، و با ما همنشینى پسندیده بود، و برترین منفعت جهانیان را براى ما به ارمغان آورد،
پس به هنگام پایان گرفتن وقت، و سرآمدن مدت، و کامل شدن روزهایش از ما جدا شد، اینک آن را وداع مى‏گوئیم

وداع کسى که هجرانش بر ما غم‏انگیز است، و روى گرداندنش ما را به اندوه و وحشت دچار کرده،

به این خاطر مى‏گوئیم: سلام بر تو اى بزرگ‏ترین ماه خدا، و اى عید عاشقان حق
سلام بر تو اى همنفسى که قدر و منزلتت بزرگ، و فقدانت بسیار دردناک است، و اى مایه امیدى که دوریت رنج‏آور است.
سلام بر تو که دیروز چه سخت بر تو دل بسته بودیم، و فردا چه بسیار شائق تو مى‏شویم!

 بارالها ما اهل این ماهیم که ما را به آن شرافت بخشیدى، و ما به توفیق تو به روزه و نماز آن برخاستیم همراه با تقصیر،

و در آن اندکى از بسیار را بجا آوردیم. و عذر ما را در کوتاهى از اداى حقّت قبول کن،

و آینده عمرمان را به ماه رمضان آینده که در پیش داریم برسان، و چون ما را به آن رساندى ما را بر انجام عبادتى که سزاوار توست یارى ده .

فکر می کنم اگر نبود شادی عید و وعده آمرزشی که خدا به خوبان روزه گیرش داده ، اندوه مان همیشگی می‌شد و تا سال بعد تاب نمی‌آوردیم .

هنوز چند قطره از این کأس دلچسب مانده که این هم غنیمت است .

اندوه رفتن این مهمان عزیز تسلیت و آمدن عید بر عاشقان مبارک باد . التماس دعا