شین مثل شعور

به نام خدا

گاهی تأثیر یک تک مصرع ، یک تک بیت از یک سخنرانی نیم ساعته ( تو بگو یک ساعته ! ) بیشتر است ( هم تأثیر مثبت هم تأثیر منفی ) :

مثلاً : دست عدو بزرگتر از صورت من است ! ( علی انسانی ؛ زبان حال حضرت رقیه سلام الله علیها )

و گاهی یک عکس ، یک نقاشی هم می‌تواند لحظات زیادی از توجه آدم را به خود اختصاص ‌دهد و تأثیرش از یک متن فلان قدر صفحه‌ای بیشتر است ؛ این را همه مان می‌دانیم امّا در عمل وب‌هایمان آنقدر شلوغ پلوغ است که طرف می‌آید تو و فقط عکسهایمان را می‌خواند ! و می‌رود !

چارک می‌زند ببیند که حال و حوصله دارد این چند وجب مطلب را بخواند می‌بیند ... نه !! ( مگر برخی که آنقدر بارها و بارها شیرین و جذّاب نوشته‌اند که نیازی نیست برای دیگران پیغام و پسغام بفرستند و التماس کنند که چه ! که بیایید و لطفاً این پست مرا بخوانید و نظر هم یادتان نرواد !! ( البته برای مزید اطلاع برخی : مرواد صیغة دعایی نرود است !! ـ اشتباه لپّی این حقیر نیست ! ) آقا عصر اطلاعات است ! حوصله ندارند بنشینند و حرف حساب ما را بخوانند ! می‌گویند فردی برای فرد دیگری داشت خالی می‌بست که : آقا دیروز رفتم شکار شیر ؛ درست لحظه‌ای که دیدم تفنگ دولولم تنها یک فشنگ دارد یک گله شیر به من حمله نمودند ؛ آقا ما هم پیشانی اولین شیر رو نشانه گرفتیم و آقا ... ( داشت با آب و تاب تعریف می‌کرد که ... ) طرف گفت : آقا من حوصله گوش کردن همة خاطره تو را ندارم ! آخرش را بگو ! خلاصه شیرها خوردندت یا نخوردندت !!

البته برخی از این قاعده مستثنی هستند یکیش خودم !!

حالا توجه شما را به چندتا عکس تأثیر گذار جلب می‌کنم :

( این پست پارادوکس شد ببخشید : لبخند و اشک ) :

بایّ ذنبٍ غُتلَت