شین مثل شعور

    « بسم الله الرّحمن الرّحیم »

راستش یک نکته‌ی باریکتر ز مو به ذهنم رسیده : بیشتر وبلاگهایی که برای سرکشی می‌روم انگار یک چیز از قلم ( در اکثرشان ) افتاده و آن « به نام خدا » است چه اونایی که از اوس کریم گفتند و حدیث قدسی آوردند ! چه اونایی که سری به جنگل زدند و چه اونایی که از عشق و عاشق و معشوق ! حکایت کردند ...

چه اونایی که عکس گذاشتن چه اونایی که خط نوشتن !

چه اونایی که بلند سکوت کردند چه اونایی که آهسته فریاد کشیدند !

همه یک چیز رو فراموش کردن و اون « به نام خدا »‌ ست

یکی برایم پیامک داده بود و اولش نوشته بود : be name oo     جگرم حال اومد . الآنم اون پیامکو دارم .

آی خیل وبلاگ نویس . او را فراموش نکنین . برای او بنویسین . هر کار مهمی که بدون او آغاز بشه به مقصد نمی‌رسه ؛ اینجا مقصد است . صدای ما را از نزد « او » می‌شنوید ؛ ( عند ملیکٍ مقتدر !‌ ) ما منتظر شما هستیم ؛ شما خیلی وقت پیش راه افتاده‌اید امّا هنوز سرو کله‌ی تان از اون دور دورها هم پیدا نیست ... کجایید ؟! میان بر بزنید ! برگردید از راه آرشیو نوشته‌هایتان و ویرایش یادداشتها بیایید . به نام او بیایید . زیبا هم بنویسید نام آن زیبای مطلق را . او که بر عکس همه‌ی زیباهای خفته !  هیچ گاه نمی‌خوابد!

البته این برادر « هم اندیشی دینی » عجب زیبا نوشته نام او را : « بسم الله الرّحمن الرّحیم » ...

توضیح : این نوشته با بررسی وبلاگهای منتخب امروز نوشته شده و متأسفانه در اکثر قریب به اتفاقشان مطلب بدون نام خدا آغاز گردیده . این حدیث از پیامبر هم اگر مورد توجه قرار بگیرد خوب است :

النبیّ الأکرم(صلّی الله علیه و آله ) یقول فی مقام بیان هذا الأدب الدینیّ: « کلّ أمر ذی بال لم یُبدأ فیه باسم الله فهو أبتر».[1] والأبتر معناه (منقطع الآخر) والّذی لا نتیجة له، وحیث انّ الفاعل یرجو ان یحقّق هدفه فی نهایة عمله، فالعمل الّذی لایحقّق هدفه عمل أبتر. ولهذا فانّ الفطنة والذکاء الّذی لایستعمل فی طریق الحق، حیث انّه لایصل إلى هدفه الحقیقیّ الأصیل، یقال له «فِطانة بتراء».[تسنیم، جلد 1 (عربی) - صفحه 348