شین مثل شعور

بسم الله الرّحمن الرّحیم و به نستعین

با سلام به همه ( سلامٌ قولاً مِن ربٍ رحیم )

این چهارپاره ناقابل ـ اگرچه هل هلکی آماده شد ـ تقدیم به امام خامنه‌ای ( دامت ظلّه ) در غم از دست دادن آیت الله خوشوقت (ره) :

به خداوند گفته‌ای لبیک !!

رفته بودی که آب بردای

گم شدی در طواف اقیانوس

سوختی ... یک تنه شدی سیمرغ

برسی تا به قاف اقیانوس

« تشنگی » رمز چشمهای تو بود

در « طلب » چون کویر بودی تو

از نگاهت ستاره می‌شد چید

آنقَدَر سربزیر بودی تو !

منتظر بود آسمان هر صبح

باز « تحت الحَنک » (1) بیندازی

با طنین رسای تکبیرت

در دل خاک شک بیندازی

که تو آیا فرشته هستی یا ...

غیر معصوم اینچنین ... نه نه !

اینقَدَر می‌شود مگر نزدیک

آه ! خورشید با زمین ... نه نه !

دست خشکیده‌ی درختان را

سخت در دست خود فشردی تو

روح خاکستری گلدان را

تا طلوع بهار بردی تو

دست ما سوی لمس لبخندت

چون همیشه دراز مانده هنوز

چشم ما ... ـ نه نرفته‌ای تو ـ بگو ...

به دهان تو باز مانده هنوز

تا ببینیم سیرت آی ! مرو ...

آه لطفاً درنگ کن لختی !

به خداوند گفته‌ای لبیک

واقعاً واقعاً که « خوشوقتی » !! (2) 

پ.ن :

1- « تحت الحنک » : انداختن قسمتی از پارچه عمامه دور گردن هنگام نماز

2- « خوشوقت » هم اشاره اسم آیت الله خوشوقت است هم یعنی کسی که اوقات خوبی دارد . می‌شود از قافیه « خوشبخت » هم در اینجا استفاده کرد .