براي برنج رنج مي بينيم و خوشه خوشه گنج مي چينيم ؛ برگ برگ بر مرگ آغوش مي شويم و در ميکده عشق با مستان جوش مي خوريم و نوش مي شويم . بگذار زير سايه اين ابرهاي گريزان به اميد برگ ريزان چند صباحي را نفَس بکشيم و نفس بُکشيم !