سلام اين غزل مرا ياد اثر قديميت انداخت که :

تو چو زخمي خونين برتن من هستي و باش

دوستت دارم و تو دشمن من هستي و باش

چه توان کرد پي کشتن من هستي و باش

عاشق ديدن جان کندن من هستي و باش

آفت سادگي گلشن من هستي و باش

سال ها با غم خود رهزن من هستي و باش

مي رسد روز وداع من گريان با تو

و تو مي ماني و يک عاشق بي جان با تو

آقا دست مريزاد