سلام
برادر عزيز و دلسوزم
مطلبي که فرمودي در جاي خويش بسيار ارزنده هست، اما نکته اي از اين شاگردتان ،به نظرش آمد که عرض ميکنم:
در بيان مفاهيم، توجه به فضاي ارائه آن بسيار مهمه و نميشه مطلبي رو که براي فضايي خاص بيان شده رو براي حال و هوايي ديگر در نظر گرفت
و بر آن اشکال نمود.
مثل فضاي وعظ و فضاي استدلال و نشست علمي
در مورد اول حتي ميتوان به مقبولات و مشهوراتي بسنده کرد که چه بسا ريشه صد در صد منطقي براي اثبات موضوع هم نداشته باشد ولي براي مقصود ما مفيدن
و در سيره ائمه نيز اين روش به چشم مي خوره
اما در نشست علمي آنچه بکار مياد استدلال و برهانه
حال به بهانه مستدل بودن مواد فضاي علمي نميشه به موادي که در وعظ و خطابه به کار ميره خرده گرفت
مثال ديگه
ما ميدونيم که مغفرت و رحمت خداوند براي همه هست(اول دعاي کميل)، اما با اين حال ميينيم امام سجاد در دعاي ابوحمزه مي فرمايد:
إِلَهِي وَ سَيِّدِي إِنْ كُنْتَ لَا تَغْفِرُ إِلَّا لِأَوْلِيَائِكَ وَ أَهْلِ طَاعَتِكَ فَإِلَى مَنْ يَفْزَعُ الْمُذْنِبُونَ وَ إِنْ كُنْتَ لَا تُكْرِمُ إِلَّا أَهْلَ الْوَفَاءِ بِكَ فَبِمَنْ يَسْتَغِيثُ الْمُسِيئُون
آيا ميتوانيم بگوييم اين دعا با آن اصل نمي سازه؟
دعا مقامي است که شخص در حال و هواي بندگي و راز و نياز با خداست، نه در مقام استدلال با کسي که هنوز در چگونگي صفات خدا ابهاماتي داره
به نظر ميرسه ک قالب شعر هم -مخصوصا وقتي غزلي عاشقانه با کسي باشه- حالتي شبيه دعا داره و شاعر با خوانندگاني هم نواست که پايه هاي باور خويش را محکم قبول کرده اند و اکنون در مقام اظهار ارادت و معاشقه با محبوب خويش هستند
گرچه خطر شعر و متن عاشقانه و عارفانه براي عوام همين جهت هست که ممکنه اصول خود رو از اين شعرها اخذ کنن ، از اين جهت نبايد براي هر کسي هر شعري خواند و يا لااقل بايد قبل و يا بعدش مباني رو روشن نمود. از اين جهت تذکر شما بجاست ولي نه براي سرودن شعر بل به اين خاطر که
بايد با مخاطب شناسي شعر را عرضه کرد . درغير اينصورت ممکن است سر منصور حلاجها بالاي دار برود
و يا اينکه عده اي معتقد به اصولي اشتباه شوند
اين چيزي بود که به عقل ناقصم رسيد
خدا توفيقتون بده‏