به نام خدا و با ياد و براي او مي نويسم . هرچند هنوز مرا نشناخته اي تويي كه فكر مي كني نمي شناسمت ! اگر مرا مي شناختي به مخيله ات حتي خطور هم نمي كرد كه من آشنايان را لعن و نفرين كنم ! شعار نمي دهم چرا كه سعي كرده ام اهل شعور باشم . لااقل حرفي مي زدي و منظورت را بيان مي كردي . همينطوري كلّي گفتن كه دردي را نه از من و نه از تو دوا نمي كند . دوستم داشته باشي ولي من ندانم چه كسي دوستم دارد چه سودي براي من و براي تو دارد . اين ابراز عين ابراز نكردن است . تو فكر مي كني من هم ابن ملجمي هستم كه در عين نافهمي و بي بصيرتي بر حق شمشير كشيده ام !؟ اگر دوستم هستي دوستيم تقديم تو ! گر از دوست چشمت به احسان اوست / تو در بند خويشي نه در بند دوست.من در يكي از قديمي ترين غزلياتم جايي گفته ام .دوست در ذهن من و مصرع هاي من نيست / من به يك دشمني ديگر مي انديشم !اگر نصيحتي و نصحي هست انا احب الناصحين ! ياحق