شین مثل شعور

به نام خدا

گلهای حقیقی را در میان گلهای مصنوعی و پلاسیده در یابیم

اگر شخصی بخواهد پیاده از صحرای سوزانی بگذرد بیشترین نیازش به « آب و غذا » است

سنگینی کوله پشتی انسان در چنین سفری باید از مایحتاجش باشد

اگر در چنین سفری انسان آنچه نیاز ندارد را به دوش بکشد و با خود ببرد جز بر سختی او نخواهد افزود ( هم توانش را مصروف و هم تشنگی و گرسنگی او را بیشتر و هم جای آب و غذایش را اشغال می کند )

قرآن جمله کوتاه و گویایی در این باره دارد : « عاملة ناصبة » یعنی کارگری که فقط سختی برایش مانده است

اگر حرف مرگ و زندگی در میان باشد و ناگزیر از چنن سفری باشیم چه چیزی با خود بر می داریم ؟ ... مثلاً مبل راحتی خود را به کول می گیریم ؟

در ماه مبارک رمضان که فصل توشه برداشتن است به چه چیزهایی مشغولیم !؟

من مخالف تفریح نیستم ولی خوشحال شدن و یا ناراحت شدن در باره چیزی که اأثیر خاصی در زندگی ما ندارد و فقط وقت گذاری برای آن از وقت گذاری برای توشه برگرفتن می کاهد ، چه فایده !؟ ( نمی خواهم بگویم تماشای والیبال بد است ! ... ولی اگر باعث شود از آخرت خودمان بزنیم و به چیزی بپردازیم که حقیقتاً برای دنیایمان فایده‌ای ندارد و آخرش « نمی‌دانم چی‌چی » است واقعاً زیان کرده ایم )

به سوره غاشیه مراجعه کنیم و ادامه آیه « عاملة ناصبه » را ببینیم ... و متوجه شویم که برای کارگران بیکار چه عاقبتی خواهد بود

فقط کسی که به « سفر عظیم قیامت » و « نیاز به توشه » در این سفر، معاقد است کاری می کند ... چشم بر هم گذاشتیم یک سوم ماه رمضان رفت ...

ربنا وفّقنا لما تحبّ و ترضاه