شین مثل شعور

بسم الله الرّحمن الرحیم

یک از اولین مقدمات برای « آداب نماز » این است که « بدانیم » ( باور کنیم ) که نماز تنها چند فعل وقول به هم چسبیده که روزی فلان قدرش را باید به اجبار بخوانیم نیست .

باید متوجه شویم که نماز باطن و آدابی دارد و خودمان را برای فراگرفتن آداب آن اماده کنیم و به قول معروف عزم را جزم کنیم و ذره ذره و آرام آرام به سوی مؤدب شدن به آداب نماز حرکت کنیم

برای هر چیز ظاهری و باطنی است و برای انسان بما هو انسان « سرّی » نیز هست که گاهی خود او محجوب از دانستن آن می ماند .

نماز تنها « نسخه » انسانیت است ( چون چکیده قرآن است )

با پله نماز می توان به شیروانی خیال و قیاس و گمان و وهم رفت و خدا را از آنچه گفته اند و شنیدیم و خوانده ایم بالاتر دید

فقط راه نماز ! راه های دیگر مسدود است

آدرس را اشتباهی داده اند

نماز = بندگی = آزادی و آزادگی

یا حق