به نام خدا
شعریست تقدیم به پرستاران حقیقی، همسران صبور جانبازان عزیر 
مرا شرمنده خود کرده دلداری که من دارم
نداند جز وفاداری، وفاداری که من دارم
تنش نازکتر است از برگ گل هرچند، بر دوشش
بدون مزد و منت می کشد باری که من دارم
شده از دستهای نازنینش خستگی خسته
به زینب اقتدا کرده پرستاری که من دارم
بهشتم نقد : قصرم خانه ... حور العین مرا همسر
بلی از زندگی این است پنداری که من دارم
اسیر زخم هستم گرچه سر تا پا ولی عمریست
شده انکار درد و رنج و غم، کاری که من دارم
@simorghha
تاریخ : یکشنبه 96/11/8 | 10:4 عصر | نویسنده : زین العابدین آذر ارجمند | نظر
.: Weblog Themes By Pichak :.