شین مثل شعور

بسم الله الرّحمن الرّحیم

آن سالهای دور ، وقتی من نوجوان بودم ـ فکر می‌کنم سال 62 یا 63 بود در ایّام عید برنامه‌ای می داد به نام « آسمان ریسمان » که روزهای آخر تعطیلات عید واقعاً دلم برای عروسکهای آن تنگ شد . شاید روز آخر بغض گلویم را گرفت . ایرج طهماسب کارگردان آن برنامه بود .

امسال اگر چه برنامه‌های تلویزیون را ( با اینهمه کانال که داریم ) زیاد نگاه نکردم فقط چند قسمت از « کلاه قرمزی 91 » واقعاً حال داد . مرا برد به آن سالها . فکر می‌کنم موفق ترین برنامه نوروز 91 همین برنامه بود . « فامیل دور » و « پسرعمه » از کشفیات ایرج طهماسب در سال گذشته بود و « همسایه » یا همان « همساده » از کشفیات امسال او .

با کمترین امکانات برنامه‌ای جذاب ساخته شد که نه تنها بچه‌های سه ساله ( مثل دختر من ) را جذب کرد بلکه بزرگترها را نیز به سمت خود کشید . شاید اگر قدری اغماض کنیم بتوان نام « طنز فاخر » را روی آن گذاشت . خنده بازاریها باید بیایند و از ظرفیتهای موجود در این برنامه درس بگیرند .

آنقدر کارهای ایرج طهماسب زیباست که من شعری که در برنامه « آسمان ریسمان » خوانده می‌شد را پس از گذشت تقریبا 27 سال هنوز در حافظه دارم : « ... سلام سلام آی بچه‌ها ، کوچیکترا ، بزرگترا ، تو خونه‌هخا تو کوچه‌ها ... سلام بروی ماهتون ، به گرمی‌ نگاهتون ، به سطل توی چاهتون ... »

افسوس آن روزهای گرم و صمیمی دیگر باز نخواهند گشت امّا چقدر خوب است اگر به امثال آقای ایرج طهماسب بیشتر بها داده شود . حرفهای بزرگی را با سادگی و کاراکترهای خود می زنند که الحق و الانصاف جای تقدیر دارد . اصلاً « همساده » خودش یک ظرفیت عظیم برای نقد و بررسی معضلات اجتماعی دارد که در جای خودش قابل عرضه است .

امسال هم گذشت . ان شاء الله در سالی که در آن هستیم شاهد پیشرفت در همه زمینه های برنامه سازی سیما باشیم . مخصوصاً ای کاش از طنّازی و دل و قلوه به هم دادن بازیگران و عشقولانه در کردن برای هم در سریالها کم شود و به آنچه نیاز است با آنچه قابل تحمل است پرداخته شود . یا حق