شین مثل شعور

بسم رب الشهدا

هان این منم این بازمانده از سفر ، من

عطر شهیدان باز هم پیچیده در من

آنان که طفل عشق را از خون گرفتند

واللّیل خوانان سبقت از مجنون گرفتند

آنان که بچه بیدها را شرزه بادند

در بزم خون مستانه غرق ان یکادند

عند ملیکٍ مقتدر ، یعنی شهیدند

هرآنچه را در عشق می‎بایست دیدند

این تک سواران آبروی ایل هستند

دلدادة موج پر جبریل هستند

اینان سرود لن ترانی خوانده بودند

بر خاک عمری آسمانی مانده بودند

آری ز دام خاک غربت رسته بودند

با آسمان عهد اخوت بسته بودند

سهم نگاهشان « سقاهم ربُّهم» بود

در خندهایشان حضور مرگ گم بود

اینان به درد و داغ عادت کرده بودند

با خون خود غسل شهادت کرده بودند

 عطر شهیدان باز هم پیچیده در من

 هان این منم این باز مانده از سفر ، من