شین مثل شعور

بسم الله الرّحمن الرّحیم

دغدغه !!

گاهی آدم دق می کند امَا این « دغدغهه !! » دست از سر آدم برنمی دارد . آقا ! من دغدغه دارم !! این شعار خیلی از وبلاگ نویسهاست . به قول معروفِ : « از کوزه همان برون تراود که دراوست » من می گویم از آدم برون همان تراود که دغدغة اوست !! کوزهه اگر زبان باز هم نکند از او برون تراود !! ـ حداقل بویی !! چیزی برون تراود ـ اگر بشکند که دیگر وانفسا دارد !! البته متأسفانه این روزها « کوزه عطر » کمتر یافت می شود که بشکند و دم معطرش آدم و عالم را بر سر خود بگذارد اما شیشه عطر هم باشد پُر بدک نیست . این وسط می ماند تقوی . آقا ! تقوی واقعاً چیز عجیبیست . خدا می دانسته کخ تقئی چقدر خوب است که شرط قبولی همه چیز را تقوی گذاشته ( : « انَما یَتَقَبّلُ الله مِنَ المتّقین » ) آقا ! آب دستمان است بگذاریم و با چراغ هم شده ـ گرد شهر هم شده ! ـ. بگردیم و تقوی را پیدا کنیم ( به آیه یأس دیگران هم هیچ گوش نکنیم که : گفتند یافت می نشود ... !! چرا که یافت می بشود !! )

دغدغه مان تقوی باشد . تقوا بدون نماز ، آنهم نماز به جماعت و به وقت امکان پذیر نیت چرا که : ان قُبِلَت قُبِلَ ما سواها ... . بدون دقت در نماز ، کسب تقوا خیالی بیش نیست ( بگذریم از کسانی که نماز را درک می کنند و به تقو نمی رسند چرا که نماز حقیقی نمی خوانند ) پس معلوم شد خیلی کار داریم !!

بگذریم :

جامی بگیر بر کف و عزم حضور کن

تلبیس عقل را ز سر خویش دور کن

مستی بد ون سعی میسّر نمی شود

منشین که : آی ! ساقی مجلس ! ظهور کن

گر تشنة شنیدن بانک اناالحقی

بی پا و سر ز وادی اَیمن عبور کن

ای خویش را به خواب زده ، شب دراز نیست

در آرزوی وصل که گفتت قصور کن