شین مثل شعور

بسم الله الرّحمن الرّحیم 

با سلام به همه  

منطق ... منطق ... منطق ؛ همین   !

قبل از ورود به بحث اصلی چند سئوال :

1- : دوست دارید اگر با کسی بحث می کنید او اهل منطق باشد یا اهل بد و بیراه گفتن و فحّاشی و تعصّب ؟

2- خودتان اهل منطق هستید یا اهل بد و بیراه گفتن !؟ 

 3- « آدم ها » برای شما « معیار »  هستند و یا « عملکرد » آنها ؟ به عبارت دیگر : آیا شما اول « آدمها » را انتخاب می کنید آنوقت هر کاری کردند « خوب » است یا  اول « کار خوب » و « حق » را می‌شناسید و آنوقت هر کس آن را انجام داد به حق و آدم خوبی است ؟! ( امام علی علیه السلام در یک فرمایش نورانی ( به این مضمون ) فرموده اند : « حق را بشناس هر کس به آن عمل کرد حق است »
4- نظرتان در باره « انسان » بما هو انسان چیست ؟ ( کمی فلسفی شد ؟! ... منظور این است که : به نظر شما  خوب است انسان « منطق » داشته باشد و یا ، هرجایی که عشقش می‌کشد بیخ منطق را بزند و تعصب اختیار کند ؟!
حدیث از معصوم نقل شده ( امام راحل آن را در شرح چهل حدیث شان شرح فرموده اند ) هر کس ذره‌ای « تعصب » داشته باشد ، با عرب جاهلیت محشور می‌شود ؛ این یعنی اینکه « منطق » چیز خوب که چه عرض کنم « عالی‌»‌یی است

حال شما بگویید اگر کسی چشم بسته ( با توجه به اینهمه جنایتی که هیتلر کرده ) آرزوی دیدارش را داشته باشد ، رویم به دیوار ( حالا نمی‌گویم احمق ! ) آیا متعصب نیست و حقش نیست که با عرب جاهلیت محشور شود ( البته به نظر من همین الآن با هیتلر محشور هست ! )

یا مثلاً با اینهمه خدمتی که برخی مانند ( مثلاً ) « مطهری بزرگ » به  « انسانیت » کرده اند ، آیا جز نادانان و یا  بی خبران از آنان بد می‌گویند ؟!

 کتابی که پُر است از استدلال و دعوت به تفکر و تعقل آیا حقش نیست که بر سرها گذاشته شود و برنامه زندگی قرار گیرد «قل هاتوا برهانکُم ان کنتم صادقین » اگر کسی ندانسته و نخوانده آن را آورده یک انسان ( مثلاً عرب ) بداند ، حقش نیست او را از دایره انسانیت بیرون بگذارند ؟!

قرآنی که همه پیامبران گذشته و همه پاکان و نیکان را تصدیق کرده و خودش دلیل معجزه بودن خودش است ( معجزه‌ای که تا ابد باقی است )

حالا حرفم با عزیزانی که با متعصبین جاهل ( در محیط وب و یا غیر آن ) مجادله می‌کنند خوب است یادشان باشد که :

1- با آنان همانگونه که قرآن فرموده ، به طریقه احسن ( بهترین روش ) مجادله کنند . ( و جادلهم بالتی هی احسن )

2- از اعتقادات خودشان بگیرند و با کمک آن با آنها احتجاج کنند

3- از بدگویی و فحّاشی بشدّت بپرهیزند .

4- اگر دیدند طرف مقابل با خونسردی دارد تعصبش را ابراز می‌کند، عطایش را به لقایش ببخشند چرا که سودی در همصحبتی با آنان نیست ( اذا خاطبهم الجاهلون َ قالوا سلاماً  )

5- پله به پله با او محاجّه و مجادله کنند و مثل یک طبیب با مهربانی و لطافت با او برخورد کنند ( گاهی مهربانی باعث می‌شود طرف مقابل دست از تعصّب برمی‌دارد )

6- افتخار برای ما همین بس که دین ما دین استدلال و منطق است و این نشانه حقّانیت این دین عظیم است ( لا اکراه فی الدّین )

و آخرُ دَعَوانا ان الحمد لله ربّ العالمین

یا حق