شین مثل شعور

بسم الله الرّحمن الرّحیم

سلامٌ علیکم

آداب نماز  ( عزیزانی که بار اول است اینجا تشریف می آورند، لطفاً مطالب قبلی را هم بخوانند )

نماز یک عبادت کلی است که از جزئیاتی تشکیل شده ( از مقدمات و معقّبات ) که این جزئیات هر کدام آدابی دارند که انسان را در کل به اسراری دلالت می کنند .

مثالی برای تقریب به ذهن : دست ، انگشت اشاره ، بینی ، بالابردن دست ، قرار دادن انگشت اشاره مقابل بیند ( و دهان ) ... اینها حرکاتی هستند که معنی خاصی دارند ( با به همراه هم انجام دادن این حرکات به طرف مقابل می فهمانیم که سکوت کند ) حال چرا سکوت کند ؟ ... « چرایی سکوت » راز و غایت این حرکت است ! مثلاً فرض کنید شخص مهمی دارد حرف مهمی می زند و فردی در جمع با صحبت مردن خود نمی‌گذارد دیگران حرف او را گوش کنند یک نفر با اشاره ( هیس ! ) به او می فهماند که حرف نزند سرّ این کار اینجا یعنی به حرف‌های مهم این شخص مهم گوش بده !
همین حرکت در جای دیگری می‌تواند به معنای دیگری باشد !

هزار نفر نماز می خوانند و این هزار نماز  ، هزار نوع معنی می‌توان برداشت کرد .

یکی خوابیده شما مشغول تماشای او هستید ، ناگهان می بینید دستش به صورت ناخودآگاه و بی اختیار به سمت بینی و دهانش می رود آیا استنباط می کنید که دارد به شما می گوید که « حرف نزن !؟ »

نماز برخی مانند انجام دادن حرکاتی است که هیچ مفهومی از ان استنباط نمی‌شود چون نیت آن را نداشته . فتبصّر !