بسم الله الرّحمن الرّحیم
در ایّام شهادت مولی الموحدین علی (علیه السلام ) او که عالم و آدم اسیر عشق اوست اظهار ارادتی می‌کنم به ساحت مقدسش با چند بیت از یک مثنوی غزل بلند ؛ باشد که بر من منّت بگذارد و از من بپذیرد . یا علی :
علی عدالت محضی که نیست مثل تو
در این حوالی بی درد کیست مثل تو
تو را ندیده‌ام ای وای چشمهایم کو !؟
صدا نکرده‌امت ، دیر شد صدایم کو !؟
بمان بیایم و سیرت ببینم ، آی ! مرو
بمان ز روح تو زخمی بچینم ، آی مرو !
مرو که با تو نگاهم قشنگ خواهد شد
دلم برای تو ای مرد تنگ خواهد شد
...
برای عشق و عدالت غریب زیست علی
هنوز مانده بفهمیم اینکه کیست علی !
و خویش را چه عجیب است شیعه می‌نامیم
من و شما که نفهمیده‌ایم کیست علی
چنان به لبخندش پشت کرده‌ایم انگار
میان ما بد عهدان غریبه‌ایست علی
کدام چاه در این شهر مرده می‌فهمد
که چیست معنی یک عمر خون گریست علی
بیا عدالت و شمشیر خویش را بردار
و بار دیگر در بینمان بایست ، علی !
.: Weblog Themes By Pichak :.