شین مثل شعور

 بسم الله الرّحمن الرّحیم
با سلام به همه

له له زدن برخی برای رئیس شدن و کسب مقام، از یک طرف، آدم را حسابی به فکر فرو می‌برد و از طرف دیگر حال آدم را بالْکل به هم می زند !

یک سئوال واقعاً اساسی :

در جامعه اسلامی ( و یا جامعه‌ای که دایر مدار آن عقل و شرع است ) مدیریت نوعی « بار بردن » است یا « لقمه برداشتن » !؟

نگاه آنانی که برای ریاست و مدیریت له له می زنند بیشتر به خاطر چیست و کدام طریق را پیش می گیرند ؟ شایسته سالاری یا خیانت !؟ ( شک نیست که کسی که شایسته کقام و مکانی نباشد و بزور او را در آنجا بچپانند بدون خیانت امکان پذیر نیست ـ فتبصّر ـ )

در این قحط النّات الصّادقه یعنی واقعاً هنوز کسانی وجود دارند که برای به دوش کشیدن بار زمین مانده کسی، التماس کند !!؟

و امّا سخنم با چه کسانی است :
کاندیداهای محترم !! ( و البته طرفداران سینه چاک آنها ! )

اگر برای لقمه برداشتن می‌آیید که خسر الدّنیا و الآخره هستید ( و بیچاره‌هایی که دارند برای دنیای دیگری آخرت خود را فدا می کنند در حالی که مشخص هم نیست به دنیایشان هم برسند ! )

اگر می‌آیید که « بار مشکلات » مردم را به دوش بگیرید، خوش آمدید و دستتان و پشتتان درد نکند ولی یادتان باشد که در این معرکه هرکس تواناتر ارجح تر ! یعنی بروید و صغری کبری کنید و ببیند که آیا شما از بقیه برای خدمت به خلق الله تواناترید و اگر نیستید به خاطر رضای خدا الکی در خرج نیفتید و زحمت خلق الله ندارید ! ( یاد بیت مشهور لسان الغیب که فرمودند : ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه توست ... )
سئوال مهم دیگر :
برای رسیدن به پست خدمتگزاری به خلق الله، دوز و کلک و غشّ و دغل و رأی خری و مرغ و پلو و الخ هم نیاز هست !!؟ ( به این طائفه از همین جا سلام عرض می‌کنم ! عیلیکم منّی السلام ! ـ یعنی خدا حافظ ! ـ ) شرافت انسان نباید اجازه دهد که او پیش دیگران ذلیل گردد آنهم به خاطر یک لقمه نانی که معلوم نیست « رفیق » بعد از رفتن به مجلس پایمان بیندازد یا نیندازد !!

نشانه صدق نیت این است : فرد کاندیدا ، در صورت عدم موفقیت در رأی آوردن باید خوشحال هم باشد که : خدا را شکر دیگری بود و از من خواسته نشد !! و تکلیفم ادا گردید !

اللهمّ اجعل عواقب امورنا خیراً